Blues to muzyka rdzennie amerykańska, ale już od wielu lat z powodzeniem wykonują go artyści z całego świata. W tym zdaniu nie ma oczywiście nic odkrywczego, ale warto o tym pamiętać, choćby po to, żeby nie umknęło nam wielkie bogactwo tego, co w bluesie dzieje się poza Stanami Zjednoczonymi. Szczególnie w świetle zbliżającego się wielkimi krokami Polskiego Dnia Bluesa, który już 16 września.
Z Holandii pochodzi Julian Sas z nowym krążkiem „Bound To Roll”. Zafascynowany Rorym Gallagherem i Jimim Hendriksem blues-rockowy idol holenderskich melomanów także u nas ma grono wiernych fanów. Pisze własne, dobre kompozycje; ma mocny, miły dla ucha głos i nie razi angielszczyzną; a co najważniejsze wie do czego służy elektryczna gitara i jak bardzo można z jej pomocą oczarować publiczność. Na „Bound To Roll” takich gitarowych popisów nie brakuje, zarówno w spokojniejszych kompozycjach, jak i ostrych blues-rockerach, za które tak lubiany jest Holender.
Polska publiczność już niedługo polubić będzie mogła australijskiego gitarzystę Claude’a Hay’a, który 15 września wystąpi w Tarnobrzegu, w ramach trzynastej edycji dowodzonego przez Victora Czurę festiwalu Satyrblues. Czego można się spodziewać po wykonawcy, który gitarę zrobił własnoręcznie z kuchennego blatu, a swojego surowego bluesa przyprawia dźwiękiem elektronicznych looperów i zmontowanych w garażu zestawów perkusyjnych? Dobrej zabawy, to na pewno. Takiej na płycie „Deep Fried Satisfied” też nie brakuje.
Podobnie autorskie podejście do bluesa cechuje muzykę gentlemana ze Szkocji, który swój nowy longplay „Nobody’s Fool” wydał we francuskiej wytwórni Dixiefrog. Dave Arcari, bo to o nim mowa, w swoim graniu łączy akustycznego, przedwojennego bluesa i elementy trash country, punku i rockabilly. Całość, jak u Claude’a Hay’a opiera się na slajdowych riffach i również nieźle potrafi zakręcić w głowie.
Po muzycznej podróży po Holandii, Australii i Szkocji warto odwiedzić Półwysep Apeniński, gdzie urzęduje Włoch z krwi i kości, J. Sintoni. Ma na koncie dwie płyty, obie utrzymane w klimacie gitarowego blues-rocka z pięknie brzmiącym Stratocasterem w roli głównej – chociaż na okładce tej ostatniej, „A Better Man”, zamiast elektrycznego wiosła widzimy przepiękną National Steel Guitar. Dziesięć utworów, w większości dynamicznych, ale z instrumentalnym ukojeniem na koniec – „Song For Stevie & Jimie” może wzruszyć.
Warto posłuchać, jak gra się poza Stanami – szczególnie tuż przed naszym 16 września.
Przemek Draheim
Opublikowano: 2012-09-06 22:11:37
Wydawca: Cavalier Recordings, Ingot Rock, Dixiefrog, J. Sintoni
Posłuchaj: Odsyłacze w tekście
